
Onderzoek
Relevante publicaties met betrekking tot DeltaScan
- In 2009 publiceerde Van Eijk et al. een onderzoek over de onderdiagnostiek van delirium in het algemeen en de hypoactieve vorm van delirium in het bijzonder. Van Eijk, M., Marum, R., Klijn, A., de Wit, N., Kesecioglu, J., Slooter, A.J. Comparison of delirium assessment tools in a mixed intensive care unit. Critical Care Medicine. 37(6):1881-1885, juni 2009.
- In 2011 onderzochten Van Eijck et al. hoe delirium screeningsinstrumenten presteren in de dagelijkse klinische praktijk. De resultaten toonden een lage sensitiviteit van 47%. Voor hypoactief delirium, de meest prevalente vorm, was de sensitiviteit slechts 31%. Dit was aanleiding voor verder onderzoek, met als uiteindelijk doel: een objectief screeningsinstrument. Boogaard, M. van den, van Eijk, M., Eikelenboom, P., van Matrum, R., Benner, P., & Honing, M. (2011). Routine use of the confusion assessment method for the intensive care unit. American Journal of Respiratory Critical Care Medicine, 184(3), 340-344.
- In 2015 hebben van der Kooi, Slooter et al. hun positieve onderzoeksresultaten voor de technologische basisprincipes voor screening van delirium met behulp van EEG uiteengezet. Van Der Kooi, A.W., I. J., Klijn, F.A., Koek, H.L., Meijer, R. C., Leijten, F. S., & Slooter, A. J. (2015). Delirium detection using EEG: what and how to measure. CHEST Journal, 147(1), 94-101.
- In 2017 werd door Numan et al. een onderzoek gepubliceerd dat liet zien hoe moeilijk het is om delirium te herkennen. De gouden standaard voor diagnosticering van delirium is beoordeling door een deliriumexpert. In 21% van de gevallen bleken deskundigen onderling te verschillen in hun oordeel. Slechts 32% van de feitelijke gevallen van delirium werd in de verpleegkundige dossiers vermeld, wat duidt op onderdetectie van delirium in de klinische praktijk. Er was duidelijk behoefte aan een gebruiksvriendelijke, betrouwbare methode voor het herkennen van delirium in de klinische praktijk. Bipolaire EEG zou een mogelijke methode voor objectieve screening van delirium kunnen zijn. Numan, T., Boogaard, M. van den, Kamper, A.M., Rood, P. J., Peelen, L. M., & Slooter, A. J. (2017). Recognition of Delirium in Postoperative Elderly Patients: A Multicenter Study. Journal of the American Geriatrics Society.
- In 2019 publiceerden Numan et al. een studie waaruit blijkt dat het bij oudere postoperatieve patiënten mogelijk is om delirium vast te stellen m.b.v. een automatisch geanalyseerde 1-kanaals EEG. Deze methode zou objectieve screening van delirium mogelijk kunnen maken, waarbij de uitslag niet gedichotomiseerd is, maar een continue schaal laat zien. Numan, T., Boogaard, M. van den, Kamper, A.M., Rood, P. J., Peelen, L. M., & Slooter, A. J. (2018). Delirium detection using relative delta power based on 1 minute single-channel EEG: a Multicenter Study. British Journal of Anaesthesia.
- In 2019 toonde een studie van Fleischmann et al. aan dat enkele EEG-sensoren kunnen worden gebruikt om patiënten met delirium nauwkeurig te identificeren en te diagnosticeren, zelfs in een gemengd cohort van enkele duizenden patiënten. De diagnostische prestaties van kwantitatieve EEG overtroffen die van klassieke klinische deliriumtests, ondanks het ontbreken van a priori informatie over de toestand van de patiënt. Fleischmann et al., 2019. Diagnostic Performance and Utility of Quantitative EEG Analyses in Delirium Confirmatory Results From a Large Restrospective Case-Control Study. Clinical EEG and Neuroscience.
- In 2019 is door Kimchi et al. aangetoond dat in de klinische praktijk vastgestelde EEG-vertraging verband houdt met de ernst van delirium en een voorspeller is voor ongunstige klinische uitkomsten zoals langere ziekenhuisopnamen, slechtere functionele uitkomsten en een verhoogde mortaliteit. Kimchi E.Y., Neelagiri A., Whitt W., Rao A.S., Ryan, S.L., Gadbois, G., Groothuysen, D., Westover, M.B., (2019). Clinical EEG slowing correlates with delirium severity and predicts poor clinical outcomes., Neurology.
- In 2020 publiceerden Tanabe et al. dat delirium gerelateerd is aan frontale en occipitale vertraagde EEG activiteit. Tanabe, S., Mohanty, R., Lindroth, H., Prabhakaran V., Bank, M., Sander, R. Cohort Study into the neural correlates of postoperative delirium: the role of connectivity and slow-wave activity. BJA.
- In 2020 publiceerden 10 medische organisaties een belangrijk stuk dat opheffing van de segregatie tussen acute encefalopathie & delirium en uniform gebruik van terminologie bepleit: Slooter, A.J.C., Otte, W.M., Devlin, J.W., Arora, R.C., Bleck, T.P., Claassen, J., Duprey, M.S., Ely, E.W., Kaplan, P.W., Latronico, N., Morandi, A., Neufeld, K.J., Sharshar, T., Maclullich, A.M.J., Stevens, R.D. Updated nomenclature of delirium and acute encephalopathy: statement of ten Societies, Intensive Care Medicine, 2020.
- In 2021 publiceerden Hut et al. dat acute encefalopathie in EEG grotendeels overlapt met de klinische diagnose van delirium. EEG is een gevoelige maat voor veranderingen in de hersentoestand, ook voor veranderingen die mogelijk niet geclassificeerd worden als klinisch zichtbaar delirium. EEG classificatie van acute encefalopathie kan i.c.m. klinische classificatie van delirium als referentiestandaard voor opsporen van delirium gebruikt worden (als op 1-kanaals EEG gebaseerde classificatie wordt geautomatiseerd dmv goede algorithmen). Hut, S.C.A., Dijkstra-Kersten, S.M., Numan, T., Henriquez, N.R., Teunissen, N.W., Boogaard, M. van den, Leijten, F.S., Slooter, A.J.,
EEG and clinical assessment in delirium and acute encephalopathy. Psychiatry Clin Neurosci, 2021. - In 2022 publiceerden Ditzel et al. dat geautomatiseerde polymorfe delta activiteit detectie in 1-kanaals EEG [ed.: DeltaScan algoritme] hoog accuraat is voor acute encefalopathie en delirium. Ditzel, F.L., Hut, S.C., Dijkstra-Kersten, S.M., Numan, T., Boogaard, M. van den, Leijten, F.S., Slooter, A.J., an automated EEG algorithm to detect polymorphic delta activity in acute encephalopathy presenting as po delirium. Psychiatry Clin Neurosci, 2022.
Doorbraken in onderzoek naar delirium
De ernst van delirium wordt steeds meer onderkend. Dit is terug te zien in de enorme toename van het aantal publicaties over dit onderwerp. In 1995 werden er slechts 10 artikelen over delirium gepubliceerd, ten opzichte van meer dan 250 artikelen in 2015. Naar aanleiding van de overduidelijke behoefte aan betere en vroegtijdige herkenning van delirium, hebben wij DeltaScan ontwikkeld. Hieronder vindt u enkele publicaties die ons hebben aangemoedigd om meer vat te krijgen op delirium.
In 2010 toonde Heymann (Duitsland) aan dat te late behandeling van delirium tot slechtere uitkomsten van de patiënt leidt[1]. In 2011 stelden Leslie en Inouye (VS) vast dat aan delirium toe te schrijven zorgkosten zo hoog zijn dat ze zich tussen de kosten voor diabetes en de kosten voor hart- en vaatziekten bevinden[2]. In 2013 hebben Pandharipande, Ely en anderen (VS) aangetoond dat een langere duur van een delirium gepaard gaat met sterkere cognitieve achteruitgang op lange termijn[3]. Door Ely[4] en later ook door Pisani[5] is aangetoond dat elke dag dat delirium aanhoudt, onafhankelijk geassocieerd is met een verhoging van het sterfterisico van 10%.
Slooter (NL) heeft laten zien dat delirium in veel gevallen tot slechtere uitkomsten leidt, en dat deze verslechtering onafhankelijk is van de ernst van de onderliggende ziekte[6]. Toen steeds duidelijker werd hoe ernstig delirium eigenlijk is, zijn verschillende groepen wetenschappers op zoek gegaan naar manieren om delirium vroegtijdig te kunnen herkennen. Al in 2001 stelden Marcantonio (VS) en anderen vast dat intensieve screening door geriaters de deliriumlast kan beperken[7]. Slooter (NL) en anderen toonden in 2011 echter aan dat de momenteel gehanteerde screeningsinstrumenten in de dagelijkse praktijk op de intensive care een slechte sensitiviteit (47%) laten zien[8].
In een recent artikel van Marcantonio (VS) in 2017 werd niet alleen gesteld dat tot 75% van de patiënten een hypoactief of stil delirium heeft, maar dat er ook sprake is van onderdetectie van delirium aangezien, maar 12% tot 35% van het delirium wordt herkend. Dit zijn voornamelijk de patiënten met een hyperactief delirium [9]. Inouye en anderen (VS) hebben in 2014 beschreven dat het hebben van delirium niet alleen kan leiden tot hogere sterftekans, maar ook verhoogde kans op opname in een verpleeghuis mede door het verlies van ADL-functionaliteiten [10].
In 2010 werd door Martin en anderen (VS) de relatie tussen delirium en (post-operatief) sepsis onderzocht waarbij zij stelden dat delirium een onafhankelijke voorspeller is van sepsis[11]. Van den Boogaard en anderen (NL) hebben laten zien dat de cognitieve problemen na ziekenhuisopname significant hoger zijn bij patiënten die een delirium hebben gehad, vergeleken met patiënten zonder delirium [12]. Recentelijk beschreven Mulkey en anderen (VS) het gebruik van EEG bij de detectie van delirium waarbij wordt gesteld dat EEG, op basis van de nieuwste technieken, eerdere en betere detectie van delirium mogelijk kan maken [13].
Download publicaties
[1] Heymann et al, 2010, J Int Med Res [2] Leslie and Inouye, 2011, JAGS [3] Pandharipande, et al., 2013, NEJM [4] Ely et al, 2004, JAMA [5] Pisani et al, 2009, AJRCCM [6] Slooter, 2013,Nat Rev Neurol [7] Marcantonio et al., 2001, JAGS [8] Slooter et al., 2011, AJRCCM [9] Marcantonio, 2017, NEJM [10] Inouye et al., 2014, Lancet [11] Martin et al., 2010, Crit Care [12] Van Den Boogaard, 2012, Crit Care Med [13] Mulkey et al., 2019, Dimens Crit Care Nurs
Onderzoek binnen het UMC Utrecht dat geresulteerd heeft in DeltaScan:
- In 2017 publiceerde Numan haar proefschrift ‘EEG in delirium‘. Numan, T. (2017) EEG in delirium (Proefschrift, Universiteit Utrecht).
- In 2014 publiceerde Van der Kooi haar proefschrift neurofysiologie van delirium, waarin ze onderzocht of aan delirium gerelateerde neurofysiologische veranderingen mogelijkheden kunnen bieden voor de opsporing ervan. Van der Kooi, A.W. (2014) ‘Neurophysiology of delirium’ (Proefschrift, Universiteit Utrecht). Link: document.

EEG-registratie zonder delirium

EEG-registratie met delirium
De internationale richtlijnen zijn eenduidig
Stuk voor stuk geven ze aan dat er behoefte is aan betere en vroegtijdige herkenning van delirium.
“Gezien de enorme belasting die postoperatief delirium met zich meebrengt voor patiënten, hun familieleden, gezondheidszorgorganisaties en publieke middelen, dienen de in Europa werkzame anesthesiologen hun best te doen om geïntegreerde maatregelen in het leven te roepen waarmee de incidentie en de duur van postoperatief delirium kunnen worden beperkt.”
“Vroegtijdige herkenning van postoperatief delirium is cruciaal om gerichte en effectieve behandeling mogelijk te maken.”
“Vanwege het fluctuerende beloop van postoperatief delirium dienen medewerkers patiënten op de verkoeverkamer minstens eenmaal per dienst te screenen op postoperatief delirium.”
“Uit cijfers blijkt dat delirium in meer dan de helft van de gevallen ongediagnosticeerd blijft.”
“Verlaat overgaan tot behandeling blijkt te resulteren in een langere duur, wat op zijn beurt in verband is gebracht met een verslechtering van het cognitief en functioneel herstel en met een verhoging van de morbiditeit en mortaliteit onder opgenomen patiënten.”
“In vergelijking met even oude patiënten zonder delirium is bij patiënten met delirium sprake van een hoger sterfterisico, een langere opnameduur, een hoger valrisico, een grotere kans om na ontslag zorgafhankelijker te zijn, en een grotere kans op het ontwikkelen van dementie.”
“Hoewel delirium een veelvoorkomende aandoening is, laat de herkenning ervan veel te wensen over en worden veel gevallen over het hoofd gezien.”
“Snelle vaststelling & tijdige behandeling van onderliggende oorzaken zijn belangrijk voor het beperken van de ernst en de duur van delirium en voor het verkleinen van de kans op complicaties ervan.”
“[Delirium] is een ernstige aandoening die in verband wordt gebracht met ongunstige uitkomsten. Met tijdig handelen is deze aandoening echter wel te voorkomen en te behandelen.”
Nee, een meting met DeltaScan is ongevaarlijk en levert geen ongemak op. De Patch wordt direct na meting van het hoofd verwijderd.
“Ondanks de negatieve prognostische implicaties van het doormaken van delirium wordt in de meeste ziekenhuizen weinig aandacht besteed aan het optreden van een delirium… Uit onderzoek is bekend dat delirium bij twee derde van de patiënten niet herkend wordt.”
“Vroegtijdige herkenning [van delirium] kan leiden tot snelle identificatie en (zo mogelijk) correctie van de etiologie, geruststelling van patiënten die angstaanjagende symptomen ervaren, (medicamenteuze of niet-medicamenteuze) behandeling, en beoordeling van de effectiviteit van de behandeling.”
“Verlaat overgaan tot behandeling blijkt te resulteren in een langere duur van delirium, wat op zijn beurt in verband is gebracht met een verslechtering van het cognitief en functioneel herstel en met een verhoging van de morbiditeit en mortaliteit onder opgenomen patiënten.”
Systematische screening op pijn, sedatiegraad en delirium en gebruik van gerichte sedatie-, analgesie- en protocollen zijn in verband gebracht met een lagere incidentie van ziekenhuisinfecties, een kortere beademingsduur, een korter IC-verblijf, een lagere sterfte en een besparing van middelen.”
“De screening van delirium dient met regelmaat (elke 8 uur) plaats te vinden en de resultaten dienen te worden gedocumenteerd.”
Pagina 153:
“Postoperatief delirium kan nadelige gevolgen hebben, zoals uitstel van de mobiliteit, een langere behandelduur, een langere opnameduur en verhindering van vroegtijdige revalidatie. Er bestaan verschillende diagnostische instrumenten waarmee zorgverleners hun patiënten op effectieve en uniforme wijze kunnen beoordelen. Gezondheidszorgorganisaties dienen het gebruik van een dergelijk instrument te overwegen.”
Delirium dat snel genoeg wordt ontdekt, kan behandeld worden
Er zijn duidelijke adviezen over hoe delirium moet worden behandeld. Deze zijn te vinden in onder meer de volgende richtlijnen:
- ‘Clinical Practice Guideline for Postoperative Delirium in Older Adults’ van de American Geriatrics Society (VS, 2014);
- ‘Clinical Practice Guidelines for the Prevention and Management of Pain, Agitation/Sedation, Delirium, Immobility, and Sleep Disruption in Adult Patients in the ICU’ van de Society of Critical Care Medicine (VS, 2018);
- ‘Delirium: prevention, diagnosis and management’ van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE) (Verenigd Koninkrijk, 2019).

DeltaScan® is an EU registered trademark (Certificate Nr 018280613) Versie 2.0

Postal address (for every letter/parcel/package):
Prolira BV, Kruytgebouw, UInc
Winthontlaan 30C
3526 KV Utrecht
The Netherlands
Visiting address:
Prolira BV
Padualaan 8, Kruytgebouw
3584 CH Utrecht
T
EW
+31 (0)85 060 1656
info@prolira.com
www.prolira.com